داستان

?عریضه نویسی و شفا

قسمت پایانی

…و نيزه‏اى را كه در دست داشتند روى كتف «محمد سعيد» گذاشتند و فرمودند:

بلند شو، داییَت از سفر آمده است و پشت در منتظر است.
من در آن حال متوجّه شدم كه منظور آن حضرت،

دايى علی اكبرم است كه خيلى وقت پيش

به سفر تجارت رفته است و اتفاقا به خاطر تأخير كردن، همه خانواده نگرانش بودند.
محمد سعيد اطاعت امر كرد و در نهايت سلامتى از جاى خود برخاست

و با عجله به سوى در رفت تا از دايى على اكبر استقبال كند.
در اين لحظه از خواب بيدار شدم و درست به

اطراف نگاه كردم متوجه شدم كه صبح شده است .

بلافاصله ياد خوابى كه ديده بودم افتادم

و با خوشحالى خودم را به نزديك برادرم رساندم

و او را بيدار كردم و به او گفتم: محمد سعيد! محمد سعيد!

بلندشو آقا امام زمان‏ عليه السلام  تو را شفا دادند.
سپس بدون معطلى او را گرفتم و از زمين بلندش كردم.
در اثر سر و صداى من مادرم از خواب بيدار شد،

وقتى ديد كه محمد سعيد را بيدار كرده‏ ام،

با ناراحتى گفت: او به خاطر دردى كه داشت از سر شب نتوانسته بود بخوابد،

تازه از شدّت دردش مقدارى كم شده بود، چرا بيدارش كردى؟!
گفتم: مادر! امام ‏عليه السلام محمد  سعيد را شفا دادند.
مادرم از جاى خود برخاست و با عجله خود را به ما رساند و گفت: تو چه گفتى؟
خواستم تا حرفم را تكرار كنم، كه ديدم محمد سعيد شروع به راه رفتن كرد، و

مثل اينكه اصلا هيچگونه ناراحتى نداشته است. مادرم از خوشحالى با صداى بلند شروع

به گريه كردن نمود و همه اهل خانه بإ  صداى او از خواب بيدار شدند و به دنبال آن طولى

نكشيد همه اهالى روستا از اتفاقى كه افتاده بود باخبر شدند و با عجله

خودشان را براى ديدن محمد سعيد به خانه ما میرساندند.
بحمد للّه امام زمان‏ عليه السلام  به عريضه وتوسل مادرم عنايت كرد و از آن به بعد

در بدن برادرم اثرى از آن مريضى ديده نشد. و چند روز بعد هم دايى على اكبر با

سلامتى از سفر برگشت و خوشحالى خانواده

ما به لطف حضرت حجة بن الحسن ‏عليه السلام  كامل‏تر شد.

?نجم الثاقب
➖➖➖➖➖➖➖➖➖