دانلود کلیپ چرا نمی توانیم امام زمان(عج) را ببینیم از سری مجموعه دانستنی های مهدوی بیت ظهور
همراه بیت ظهور باشید
چرا نمی توانیم امام زمان(عج) را ببینیم ؟؟
پخش آنلاین
برای دانلود با لینک مستقیم (از روی سرور ایران) کلیک نمایئد.
دانستنی های مهدوی بیت ظهور
برای دیدن کلیپ های سری قبلی طرح دانستنی مهدوی روی عبارت زیر کلیک نمایید
پرسمان تصویری مهدویت
عدم دیدار دلایل مختلفی می تواند داشته باشد از جمله :
1. حساسیت دوران غیبت و ضرورت حفظ جان مبارک امام زمان ؛
2. عدم شایستگی، ظرفیت و لیاقت شیعیان برای دیدار ؛
3. گناهان و معاصی و عدم استواری در دین و اخلاق ؛
4. بی توجهی به رهنمودها و خواسته های امام زمان و مقدم کردن خواسته های شخصی و دنیوی بر آنها ؛
5. عدم وجود مصلحت برای دیدار ( مثلا جلوگیری از ادعاهای گاهی نادرست افراد برای دیدا ر ) و… .
برای مطالعه بیشتر روی عبارت زیر کلیک نمایید
امام زمان(عج) کجا زندگی می کند؟
داستان حضرت داوود و مورچه
خوب است بدانیم که امام زمان(عج) شدیداً به شیعیان خود عشق مىورزد؛ بلکه علاقه آن حضرت به شیعیان و دوستانشان خیلى بیشتر از علاقهاى است که ما نسبت به آن حضرت داریم. ایشان همواره براى شیعیان خود دعا مىکنند. از آن حضرت نقل شده است: «اِنّا غَیرُ مُهَمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ وَلاناسینَ ِذِکْرِکُمْ» )بحارالانوار: ج 53، ص 174 ( ما هرگز در رعایت احوال شما کوتاهى نمىکنیم و شما را از یاد نمىبریم».
آنچه بر ما بایسته است، جلب رضایت آن بزرگوار است. پیوستگى با او، یعنى، مطیع او بودن. در واقع ما باید ارتباط معنوى خود را با امام زمان(عج) با عمل به دستورات آن حضرت و انتظار فرج به معناى واقعى ثابت و مستدام نگه داریم. برای اینکه این نکته بهتر روشن شود توجه شما را به این حکایت جلب می کنیم.
حضرت داود (ع) در حال عبور از بیابانی مورچه ای را دید که مرتب کارش این است که از تپه ای خاک برمی دارد ویه جای دیگری میریزد ، از خداوند خواست تا از راز این کار آگاه شود …، مورچه به سخن آمد که : معشوقی دارم که شرط وصل خود را آوردن تمام خاکهای آن تپه در این محل قرار داده است !
حضرت فرمود : با این جثه کوچک ، تو تا کی می توانی خاکهای این تل بزرگ را به محل مورد نظر منتقل کنی ، و آیا عمر تو کفایت خواهد کرد ؟!
مورچه گفت : همه اینها را می دانم ولی خوشم اگر در راه این کار بمیرم به عشق محبوبم مرده ام !
در اینجا حضرت داود(ع) منقلب شد و فهمید این جریان درسی است برای او ( محمد، محمدی ری شهری، کیمیای محبت ، ص58.)
این حکایت درسی عبرت‌آموز است برای کسانی که ادعای عشق به مولا را دارند تا بنگرند که آیا به این میزان از همت و تلاش برای رسیدن به آن سرور عزیز رسید‌ه‌اند یا نه؟! البته ناگفته نماند که دشواری‌ها و پایداری و پایمردی است که عشق و محبت را سهل و آسان می‌سازد.
برای مطالعه بیشتر روی عبارت زیر کلیک نمایید
پرسش و پاسخ مهدوی: پرسمان مهدویت و سوال و جواب درباره امام زمان
یادآورى مهم:
درست است که وظیفه ما تلاش براى ملاقات با امام زمان(عج) نیست، ولی بحث ملاقات، نباید با بحث ارتباط اشتباه شود؛ زیرا وظیفه ما ایجاد ارتباط با امام عصر(عج) است. منتظر امام زمان(عج) وقتى موفق به زیارت آن حضرت نمىشود، از طریق خواندن دعاى ندبه، زیارت آل یاسین، دعاى عهد، نماز امام زمان و نیز از طریق رفتن به مسجد جمکران، ارتباط خود را با آن حضرت حفظ مىنماید و براى گره گشایى مادى و معنوى از ایشان به عنوان واسطه فیض الهى درخواست مىکند و خود را درمحضر ایشان مىبیند.
مرابطه با امام زمان(عج)
در هر حال باید بدانیم : آنچه وظیفه ماست تشبه به آن حضرت و پیمودن راه ایشان است . ما باید در همه حال سرباز آماده باش آن حضرت بوده و همواره در خدمت ایشان باشیم. این مسأله را آیه 200 سوره آل عمران بیان فرموده: «یا ایها الذین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقواللّه لعلّکم تفلحون؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید، صبر کنید و یکدیگر را به صبر وادارید و مرابطه نمایید و تقوا و خداترسى را پیشه سازید، باشد که رستگار شوید».
امام باقر(ع) در تفسیر این آیه شریفه مىفرمایند: «صبر کنید بر اداى فرایض (یعنى در انجام تکالیف الهى استقامت داشته باشید) و در برابر دشمنان پایدارى کنید و با امامتان (که انتظارش را مىکشید) مرابطه نمایید»، (کتاب الغنیه، شیخ مفید، ص 105)
مرابطه با امام زمان(عج) یعنى خود را به رشته ولایت او بستن و بر خدمت و پیروى و یارى او گردن نهادن و این یکى از ارکان ایمان است که آدمى خود را به امام خویش مربوط سازد و از او جدا نشود. همچنین باید کارهایى انجام دهیم که آن حضرت و اصحابشان انجام مىدهند.
برای مطالعه بیشتر روی عبارت زیر کلیک نمایید
پرسمان تصویری سرنوشت شیطان در عصر ظهور
رابطه روحی و قلبی با امام زمان(عج)
«رابطه» در لغت به معنای بستگی، علاقه و پیوند آمده است. (المنجد، ج1,ص 540). این کلمه بر یک پیوند دو جانبه و دو طرفه دلالت دارد؛ یعنی دو فردی که با هم رابطه دارند، هر دوی آنها خواستار این ارتباط هستند، بنابراین، به دلبستگی یک طرفه به کسی ارتباط و رابطه صدق نمی کند.
همچنین برقراری پیوند و رابطه بین دو نفر که اصلا یکدیگر را نمی شناسند ممکن نیست؛ بلکه ارتباط می تواند از جانب یکی از دو طرف و با شناخت و علاقه و محبت او نسبت به طرف دیگر آغاز شود و زمینه ساز علاقه دو جانبه و پیوند دو طرفه بین آنها گردد.
در مورد دیدار و ارتباط با امام زمان (عج) , گفتنی است که آن حضرت به عنوان یک طرف این رابطه، ما را به خوبی می شناسد؛ چنان که در روایات آمده است که آن حضرت همه شیعیان را دوست دارد و نسبت به احوال همه آنها آگاه است. در روایتی آمده است که امام زمان (عج) خطاب به شیخ مفیدفرمود: «انا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم» یعنی ما نسبت به احوال شما بی تفاوت نیستیم و یاد شما را فراموش نمی کنیم.
این شناخت و علاقه و محبت در بالاترین درجه است. شما در مورد کدام یک از دوستان خود چنین محبتی را سراغ دارید که همیشه و در همه احوال به یاد شما باشد و نسبت به شما احساس وظیفه کند و نسبت به اوضاع و احوال شما بی تفاوت نباشد. پس یک طرف این ارتباط، یعنی امام زمان (عج) همیشه منتظر شیعیان و پیروان خود است، تا آنها نیز با یاد او معنای حقیقی رابطه را تحقق بخشند.
طرف دیگر این رابطه ما هستیم، مسلماً کسی که اصلاً امام زمان خود را نشناخته و یا به درستی او را نمی شناسد، اصولاً نمی تواند با او ارتباط داشته باشد. چون هر فرد، ابتدا به فضایل و کرامات و زیبایی های روحی و اخلاقی و احیاناً جسمانی کسی آگاه می شود و بعد از این آگاهی است که محبت و علاقه ای نسبت به آن شخص در دل او ایجاد شده و در قلبش احساس تمایل به رابطه با او می کند و در مراحل بعد، احساس خود را با طرف مورد علاقه اش در میان گذاشته و احیاناً طرف مقابل هم اگر او را لایق محبت و دوستی دید با او رابطه برقرار می کند.
امام (عج) همه شیعیان را دوست دارند، اما ما نیز واقعاً‌او را دوست داریم؟ یا تنها ادعای دوستی داریم؟ آیا ما اصلاً محبت امام زمان (عج) را نسبت به خود شناخته ایم تا با او دوست شویم و او را ببینیم؟
یک ارتباط از شناخت آغاز می شود و سپس باعث محبت قلبی شده و در نهایت به ارتباط حضوری و تنگاتنگ و صمیمانه می انجامد.
اگر کسی بتواند آن قدر ارتباط عمیق قلبی خود با حضرت را محکم کند که شایستگی حضور در پیشگاه قدس او را پیدا کند، امکان چنین حضوری برای او فراهم است. ما در احوال بسیاری از علما و بزرگان و افراد خودساخته بی ادعا می خوانیم که به سر منزل مقصود و نهایت درجه یک ارتباط عاشقانه رسیده اند و حقیقتاً به محضر آن حضرت مشرف شده اند. البته بعضی از آنها هنگام ملاقات حضرت را نشناخته اند و بعداً‌متوجه شده اند که شخص مورد ملاقات حضرت صاحب الامر (عج) بوده است… .
برای مطالعه بیشتر روی عبارت زیر کلیک نمایید
پرسمان تصویری مهدویت
آخرین نامه امام زمان(عج) به آخرین نائب خاص خودشان
دراصطلاح علمای شیعه توقیع، نامه‌ها و فرمان‌هایی است که در زمان غیبت از طرف امام مهدی (عج) به شیعیان خود می رسیده است.
درکتاب‌های معروف مانند: کمال‌الدین شیخ صدوق، غیبت شیخ طوسی، احتجاج طبرسی، بحارالانوار مجلسی و کتب دیگر، حدود هشتاد توقیع از جانب امام زمان(عج) نقل شده است. این توقیعات گنجینه‌ای از معارف الهی محسوب می‌شوند.
على بن محمد سمری آخرین نائب خاص امام زمان(عج) در پانزدهم شعبان سال 329 قمری، پس از حدود سه سال نیابت و بدون وقوع رویداد خاصی، درگذشت و جنازه‌اش را در بغداد دفن کردند.
آخرین توقیع شریف امام زمان(عج) خطاب به آخرین نایب خاص خود، یعنى على بن محمد سمرى است.
هنگامى که زمان رحلت ابوالحسن سمرى فرا رسید و مرگ وى نزدیک گردید، به وى گفتند: چه کسى را جانشین خودتان قرار مي‌دهید؟ او در جواب، توقیعى درآورد و به مردم نشان داد، که متن آن بدین گونه است:
بسم الله الرحمن الرحیم
« یا على بن محمد السمرى اعظم الله اجرا خوانک فیک، فانک میت ما بینک و بین ستة ایام، فاجمع امرک و لاتوص الى احد فیقوم مقامک بعد وفاتک، فقد وقعت الغیبة التامة. فلا ظهور الا بعد اذن الله تعالى ذکره، و ذلک بعد طول الامد و قسوة القلوب و امتلاء الارض جوراً. و سیأتى الى شیعتى من یدعى المشاهدة، الا فمن ادعى المشاهده قبل خروج السفیانى و الصیحة فهو کذاب مفتر، و لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظیم. فنسخوا هذا التوقیع و خرجوا، فلما کان الیوم السادس عادوا الیه و هو یجود بنفسه فقال له بعض الناس: من وصیک من بعدک؟ فقال: لله امر هو بالعه، و قضى فهذا آخر کلام سمع منه (ره). »
اى علىّ بن محمّد سمرىّ! خداوند اجر برادرانت را در عزاى تو عظیم گرداند که تو ظرف شش روز آینده خواهى مرد، پس خود را براى مرگ مهیّا کن و به احدى وصیّت مکن که پس از وفات تو قائم مقام تو شود که غیبت تامّه واقع شده و ظهورى نیست مگر پس از اذن خداى تعالى و آن پس از مدّتى طولانى و قساوت دل‌ها و پر شدن زمین از ستم واقع خواهد شد.
و به زودى کسانى نزد شیعیان من آیند و ادّعاى مشاهده کنند، بدانید هر که پیش از خروج سفیانى و صیحه آسمانى ادّعاى رؤیت و مشاهده کند دروغگوى مفترى است، و لا حول و لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ العلیّ العظیم.
پس؛ از آن توقیع استنساخ کردند و از نزد او خارج شدند، و چون روز ششم فرا رسید نزد او بازگشته و او را در حال احتضار بود، یکى از مردمان پرسید: وصىّ تو پس از شما کیست؟
گفت: خداوند را امرى است که خود او رساننده آن است، و فوت کرد. و این آخرین کلامى بود که از او شنیده شد.
این روایت را می توانید در کتب ذیل ببینید: الاحتجاج، ج 2، ص .478 کمال الدین، ح 2، ص 516، حدیث .44 الغیبة، ص 395، حدیث .365 بحارالانوار، ج 51، ص 360، حدیث 7 و ج 2، ص 151، حدیث 1، و ج 53، ص .318 اعلام الورى، ص .417 الخرایج، ص .1129 عقیدة الشیعه، ص .48
هیچ نظری وجود ندارد