حدیث
اگر این گونه نبود که ما دوست دار اصلاح کار شماییم و به شما نظر لطف و رحمت داریم،از توجه و التفات به شما،به خاطر کارهای ناپسندتان احتراز میکردیم
آیا با آگاهی از این همه لطف و احسان و بزرگواری و عنایتی که امام زمان ارواحنافداه به جامعه شیعه دارند،احساس شرمندگی به آدم دست نمیدهد؟
آیا نباید به فکر جبران بی وفایی ها، نامهربانی ها و جفاهایمان نسبت به امام مهربان خویش بیفتیم؟
بحارالانوار،جلد۵۳،ص۱۷۹
هیچ نظری وجود ندارد