واسطه بین خدا و مخلوقات

قال مولانا  صاحب العصر و الزمان عجل الله فرجه：

كلَّما غابَ عَلَمٌ بَدا عَلَمٌ و إذا أفَلَ نَجمٌ طَلَعَ نَجمٌ فَلَمّا قَبَضَهُ اللّهُ إلَيهِ ظَنَنتُم أنَّ اللّهَ عزّوجلّ قَد قَطَعَ السَّبَبَ بَينَهُ وَ بَينَ خَلقِهِ ، كَلّا ما كانَ ذلكَ و لايَكونُ حَتّي تَقومَ السّاعَةُ و يَظهَرَ أمرُ اللّهِ عَزّوجلّ و هُم كارِهونَ.

هر گاه نشانه و عَلَمی ناپدید شد ، نشانه و پرچمی دیگر آشکار گردید و هر زمان که ستاره ای افول نمود ، ستاره ای دیگر طالع گشت و چون خداوند او را قبض روح فرمود ، پنداشتید که پروردگار عزوجل وسیله و واسطه بین خود و خَلقش را قطع نمود ؛ هرگز این چنین نبوده و نخواهد بود تا رستاخیز فرارسد و امر و فرمان خداوند عزیز و بزرگ در آن روز آشکار شود هر چند آنان را خوش آیند نباشد.

کمال الدین و تمام النعمة ٢٤١/٢
غيبت شيخ طوس ص۱۷۲