تربیت فردی و اجتماعی فرزندان

قسمت دوم

پیش از ورود به بحث تربیت، به تناسب موضوع، لازم است بحثی از انتظار و منتظر از نگاه امام رضا(ع) ارائه کنیم.

انتظار و منتظر از دیدگاه امام رضا(ع)

موضوعی که در زمینه مهدویت در کلام امام رضا(ع) یافت می‏شود، موضوع انتظار فرج یا چشم به راهِ گشایش بودن است.

آن حضرت در روایات متعددی به موضوع فضیلت انتظار و فرج اشاره کرده‏است؛

از جمله در روایتی خطاب به «حسن بن جهم» که ازحضرتش درباره‌ ی «فرج» می‏پرسد، می‏فرماید:

«آیا می‏دانی که انتظار فرج، جزئی از فرج است؟»
گفتم: «نمی‏دانم، مگر اینکه شما به من بیاموزید».
فرمود: «آری؛ انتظار فرج، جزئی از فرج است».
شیخ طوسی، ۱۳۸۷ش:ص۲۷۶

در روایت دیگری نیز میفرماید:

چه نیکوست صبر و انتظار فرج! آیا سخن بنده صالح خدا [شعیب] را نشنیدی که فرمود: «و انتظار برید که من [هم] با شما منتظرم»

و «پس منتظر باشید که من [هم] با شما از منتظرانم»؟ بر شما باد به صبر و بردباری؛ چرا که گشایش، پس از نا امیدی فرا می‏رسد و به تحقیق، کسانی

که پیش از شما بودند، از شما بردبارتر بودند.

عطاردی، ۱۴۰۶ق: ج۱، ص۲۱۷

تربیت فردی و اجتماعی

برای مطالعه بیشتر روی عبارت زیر کلیک نمایید

تربیت فرزندان مهدوی

فضیلت انتظار

آن حضرت در روایت بسیار زیبایی، فضیلت انتظار را این‏گونه بیان می‏کند:

آیا هیچ یک از شما خوش ندارد که در خانه خود بماند، نفقه خانواده ‏اش را بپردازد و چشم به راه امر ما باشد؟

پس اگر در چنین حالی از دنیا برود، مانند کسی است که همراه رسول خدا(ص) در نبرد بدر به شهادت رسیده است.

و اگر هم مرگ به سراغ او نیاید، مانند کسی است که همراه قائم ما و در خیمه‌ ی او باشد.

کلینی، ۱۳۶۲: ج۴، ص۲۶۶۰

در اهمیت و ارزش انتظار، همین بس که خداوند، اسماعیل را به سبب همین انتظارش صادق الوعد خوانده است.

سلیمان جعفری از امام رضا(ع) روایت کرده است که فرمود:

می دانید چرا خداوند، اسماعیل را صادق الوعد نامیده است؟ چون او به مردی وعده داده بود، یک سال نشست وانتظار وی را کشید».

(ابن بابویه، ۱۴۲۶ق:ج۲، ص۷۹)

از آن رو که حکومت امام زمان(عج) جهانی است، نگاه ما نیز به این موضوع باید جهانی باشد.

برای مطالعه بیشتر روی عبارت زیر کلیک نمایید

اولین سخنرانی امام زمان(عج)

تربیت اسلامی فردی و اجتماعی

تربیت اسلامی از دو زاویه به انسان می‌نگرد؛ فردی و اجتماعی.

در نگاه اجتماعی اسلام، منظور از اجتماع، شهر و محله نیست و جامعه‌ی جهانی مدّ نظر شارع بوده است.

ائمه علیهم السلام در تبلیغ اسلام، می‌کوشیده‌ اند که از ابزارهای جهانی استفاده کنند؛

برای نمونه جلسات عزاداری سیدالشهدا(ع) را می‌ توان برای اقشار مختلفی برپا کرد، ولی امام محمد باقر(ع) به فرزندشان امام صادق(ع) وصیت فرمود

تا ده سال در منا ـ که محل وقوف همه‌ی حجاج است ـ برای آن حضرت مجلس روضه‌ ی سیدالشهدا علیه السلام برپا کند.

همین امر باعث شد این موضوع، توسعه‌ای جهانی یابد و مردم نقاط مختلف دنیا که برای حج می‌آمدند، از این موضوع آگاه ‌شوند.

این تصمیم، در حالی عملی شد که بنی‌عباس همه‌ی راه‌ها را بسته بودند و بسیاری از ابزارهای تبلیغ در اختیار اهل بیت علیهم السلام نبود.

بر خلاف ما که خود را به زبان ملیت و قومیت خویش محدود می‌کنیم، شارع در نگاه تربیتی، اصلاً چنین دیدگاهی نداشته است.