لقاء پروردگار و رابطه اش با لقاء امام زمان(عج)

“لقاء اللّه” به معناى ملاقات با خدا است.
ما مى دانیم که پروردگار جسم، مرئى، مرکّب نیست، نیاز به محل ندارد، بى بدیل و بى شریک است.

گاهى مى شود چیزى جسم دیدنى ندارد. ولى ملاقات با او ملاقات با آثارش مى باشد. مثل هوا که جسم دارد ولى دیده نمى شود.

و وقتى وارد محلّى مى شویم احساس مى کنیم هوا سرد یا گرم است. گرمى و سردى از صفات هوا است، نه از خود هوا.

پروردگار، رحمت و غضبش از آثار او است، در قیامت به طرف جهنّم نگاه مى کنیم غضب خدا را مى بینیم. و وقتى بهشت را مى بینیم رحمت خدا را مى بینیم. پس لقاء، لقاء رحمت خدا یا غضب خدا است.

برای مطالعه بیشتر روی عبارت زیر کلیک نمایید

القاب زیاد امام زمان (عج) چیست

ما ماشینى را در جادّه مى بینیم مى رود، ما راننده را نمى بینیم ولى همه ى کارهاى ماشین مربوط به راننده است مثلاً حرکت و ترمزش را متوجّه مى شویم.

این همه افلاک که منظّم و این همه مردم که روزى مى خورند همه شان نشانگر خدایند، همان طور که حرکت ماشین نشانگر راننده ى ماشین مى باشد.

معناى دیگر؛ اگر مظهر اتمّ خدا را ببینیم خدا را دیده ایم
“على” (علیه السّلام) به سلمان فرمود:

“معرفتى بالنّورانیه معرفه اللّه عزّ وجلّ” و امام زمان (علیه السّلام) و هر یک از چهارده معصوم مظهر اتمّ خدایند، اگر آنها را ببینیم و بشناسیم، خدا را دیده ایم و شناخته ایم
“من عرفهم فقد عرف اللّه”.

و در دعاى ندبه هست: “این وجه اللّه الّذى الیه یتوجّه الاولیاء”.

حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمه الله علیه